از هیچکدام از دولتمردان جمهوری اسلامی انتظار نمی رود مثلاً برای تعطیلات همراه با خانواده بروند پارومانِ بشاگرد در جاسکِ هرمزگان یا دشتگلِ اندیکا در اندیمشکِ خوزستان که مرهمی باشند بر مردمان به تمام معنا پابرهنه اش که حقشان از ایران دقیقاً مطابق با حق یک جماران نشین در تهران است. . .

 

حالا سفر به مناطق محروم سخت و خشن است و آن مرد که تعطیلات با ماشین شخصی می رفت جنوب راهیانِ نور رفته است اما دستِ کم کیش هم نمادِ خوبی برای سفر تعطیلاتی شخصی نیست آقای رئیس جمهور! هرچند رئیس بزرگ رفته باشد کیش. . .

 

رئیس ِبزرگ ، مستضعفان را مایه ی ننگ کشور می داند و اگر می توانست پابرهنگانِ “بشاگرد” و “اندیکا” را همان ۱۶ سال پیش زیر چرخ های توسعه اش له می کرد . . .

 

اما شما، آقای رئیس جمهورید. . .

منصبتان انتخابی است نه انتصابی. مردمان مستضعف همان قدر از شما سهم دارند که مردمان مرفه. . . .

 

آقای رئیس جمهور! کیش نمادِ خوبی برای سفرِ تعطیلاتی نبود. دستِ کم کلید ویلای رئیس بزرگ در کلاردشت را می گرفتید . . .

 

وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُواْ فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِیرًا. الاسراء ۱۶