امروز اگر کشوری بخواهد حرف بزند باید از قدرت های دنیا اجازه بگیرد و یا اگر بخواهد کاری انجام دهد باید با هماهنگی قدرت های دنیا باشد.اما اگر بخواهد قد علم کند و روی پای خودش بایستد باید تاوان سنگینی بدهد و آن تحریم یا حضور شاخه نظامی لین قدرت ها در کشورش یعنی ناتو است.

اساس کشور های غربی اومانیسم و آزادی انسان هاست یعنی انسان منبع ارزش هاست و غرب در سایه اومانیسم واقعیات و اصول اخلاقی  و ارزشی را زیرا می گذارد.(شاید این از بزرگترین نقاط اختلاف میان ایران و غرب باشد)

کشور ایران بعد از انقلاب اسلامی شاهد قوانینی بود که از قوانین الهی حاصل می گردید.

_ایران اسلامی با قدم های آهسته مسیر پیشرفت خود را طی کرد و به جایی رسید که خود راشایسته استفاده از برترین تکنولوژی روز یعنی انرژ هسته ای می دانست.علمی که به فتوای امام خامنه ای باید صلح آمیز استفاده شود نه مانند کشور آمریکا به شکل بمب بر سر افراد بی گناه ریخته شود.اما نکته قابل توجه اینجاست که کشور هایی که گوش عالم را با ندای صلح پر کرده اند و مدعی حقوق بشر هستند،خود حقوق دیگر ملت ها را زیر پا می گذارند و پا را به حدی از گلیم خود دراز تر می کنند کهبه خود این اجازه را می دهند تا سرنوشت کشور ها و افراد را تغییر دهند.

کشور های آمریکا/آلمان/انگلیس/فرانسه و حتی رژیم نامشروع اسرائیل که خود دارای سلاح های هسته ای هستند،ایران را نه از داشتن سلاح بلکه از داشتن انرژی صلح آمیز هسته ای محروم می گذارند.موسسات و افراد را تحریم میکنند و پول های حاصل از فروش نفت را بلوکه می کنند.اما نکته جالب اینجاست که در ئاخل کشور عده ای تنها راه رهایی از این مشکلات را ارتباط و کوتاه آمدن از فشار های دول غربی می دانند.دولت هایی که تنها به فکر منافع مالی خودشان هستند نه دیگر کشور ها.

در پایان امید است جمهوری اسلامی ایران با تدبیر ولایت فقیه و عزت مردمانش مسیر پیشرفت را هر چه زودتر طی نماید. ان شاءالله